حال و روز بد این روزهای ورزش روستایمان

تیم والیبال ویدوجا که تا چند سال پیش یکی از قدرتهای والیبال شهرستان کاشان  به حساب میامد و یکی از سمبل های معرفی ویدوجا بعنوان یک روستای فعال و ورزشی در سطح منطقه بود و نیز نماد نشر ویدوجا در سطح شهرستان شده بود متاسفانه در چند سال اخیر با بی مهری ها و عدم حمایت های لازم برای تداوم و استمرار مسیر رو به رشد خود ،روزهای سردی را سپری میکند.

زمانی وقتی ساعت 5عصر فرا میرسید 80 درصد جوانان روستا حتی تعداد زیادی از میانسالان برای بازی یا دیدن والیبال به زمین والیبال روستا میامدند ویا زمانی که تیم روستا در یکی از سالنهای شهر کاشان مسابقه داشت برای دیدن و تشویق به سالن میامدند و اتحاد خود را یکبار دیگر نشان میدادند.

اما بدلیل بی توجهی کمکم زمین والیبال روستا که زمانی مکانی برای دور هم جمع شدن جوانان ،ورزش،نشاط وصله رحم روستا بود کم کم تخریب شد ..دورش را کانال کندند درختچه کاشتند بی توجه به همه چیز...

درحالی که یک سالن ورزشی برای ورزش در روستا وجود ندارد همین زمین خاکی هم دریغ شد

همین وضعیت برای فوتبال روستایمان هم صدق میکند ..وقتی بزگترهایمان از انروزهای شان تعریف میکنند که چه روزهایی در چه سختی هایی فوتبال بازی میکردند و به ورزش میپرداختند تعجب میکنیم ...زمانی که عصرها نصف روستا خالی بود چون همه برای ورزش و دور هم بودن سر زمین فوتبال روستا بودند.

و حال زمین فوتبالمان هم بجای بازیکن پراز تیغ و خار شده، خارش بعد ها به خودمان فرو میرود نه سریع بلکه کمکم..

یاد انروزها بخیر..

نتیجه اش هم همین شد که امروز شما وقتی ساعت 5عصر به داخل روستا میروی خبری از ان نشاط و روحیه وهمدلی ها نیست جوانان را میبینی که مکانی برای ورزش نداشته و برای تخلیه هیجانات و انرژی خود در کوچه خیابانها  هستند یا موتور سواری میکنند یا .... یا...یا به روستاهای اطراف برای گذران وقت سری میزنند و اگر گوشه ی لبشان سیگاری نبینی باید شاکر خداوند باشی...

واین ها همه از کم توجهی های ما هست که ضررش را به تمامی جهات وارد میکند و نسل نوجوان اینده ی ما را تحت تاثیر منفی خود میگذارد

چه خوب بود جوانان ما وقتی شب به خانه برمیگشتند تنشان بوی عرق حاصل از ورزش میداد و لباسشان خاکی شده  از زمین بازی بود تا اینکه بوی سیگار بیایدو......

ز ورزش بود مرد را راستی ،زسستی کجی ایدو کاستی

بله،شاید ورزش بهانه ای بود برای دور هم جمع شدن اما خیلی درسهای زندگی به ما میداد و خیلی افتها را دور میکرد ودل ها را به هم نزدیکتر..

این روزها دلهای ما خیلی از هم دور شده کمی فکر کنید ...

همین امروز بازگردیم به روزهایی که دوست داشتیم یکدیگر را ودلمان برای هم تنگ میشد اگر امروز غروب یکی از بچها سر زمین نبود...

شاید اینهایی که گفتیم ارزش یک تفکر یا یک جلسه ی همفکری را داشته باشد اگر هنوز هم روستایمان را دوست داریم

بیایید یکبار دیگر به مهر میهن خویش کنیم اباد....

نوشته ای از دل جوانان روستای ویدوجا